16.5.07

Οι κρατούμενοι του Atenco

Στις 5 Μαΐου οι ηγέτες του FPDT (Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης) του Ατένκο, Ignacio del Valle, Felipe Alvarez Hernandez και Hector Galindo Gochicua, που από τις 3 Μαΐου του 2006 κρατούνται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της La Palma, καταδικάστηκαν σε 67 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση ο καθένας για το αδίκημα της απαγωγής. Οι κατηγορίες αυτές αφορούσαν στην παράνομη κράτηση του, Rosendo Rebolledo Montiel, πρώην διευθυντή της κυβέρνησης, υπεύθυνου της ανατολικής περιφέρειας της πολιτείας, στις 8 Φεβρουαρίου του 2006, καθώς και 4 ανώτατων στελεχών του υπουργείου παιδείας της πολιτείας, στις 6 Απριλίου του ίδιου έτους, όταν μια προγραμματισμένη συνάντηση των κατοίκων με το γενικό γραμματέα του υπουργείου (στην οποία θα συζητιόταν η αναστύλωση του δημοτικού σχολείου και η κατασκευή του πρώτου ειδικού σχολείου της περιοχής) ακυρώθηκε λόγω της απουσίας του κυβερνητικού στελέχους. Δεν έχει καμία σημασία που τα ίδια τα υποτιθέμενα θύματά τους, όπως ο Rosendo Rebolledo Montiel, δεν τους αναγνώρισαν ως υπεύθυνους απαγωγής. Ο εισαγγελέας άσκησε έφεση προχθές προκειμένου να τους επιβληθεί μεγαλύτερη ποινή (αν όχι 120 χρόνια που είναι η ανώτατη τουλάχιστον 90 δηλ. 45 για κάθε απαγωγή ) χαρακτηρίζοντας τους ως επικίνδυνους εγκληματίες. Παράλληλα, τους επιβλήθηκε στον καθένα χρηματικό πρόστιμο ισοδύναμο με το σύνολο των ημερομισθίων 2476 ημερών για αποκατάσταση ζημιών.
Οι κρατούμενοι της La Palma ειδοποιήθηκαν στις 5 Μαΐου τα ξημερώματα, για την απόφαση του δικαστή της Toluca ενώ, τι ειρωνεία, η σύζυγος του Ignacio del Valle, Trinidad, όταν βρισκόταν στην Cuernavaca για να παραλάβει, εκ μέρους του συντρόφου της και εκ μέρους του FPDT, το εθνικό βραβείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων Don Sergio Mendez Arceo. Η απόφαση έγινε γνωστή στο Ατένκο όταν έφτανε το καραβάνι αλληλεγγύης με επικεφαλής το SCI Marcos και τους συντρόφους της Άλλης Καμπάνιας.
Εκπρόσωπος του FPDT δήλωσε ότι «κάτι τέτοιο δείχνει τη μεγάλη σημασία που δίνει η κυβέρνηση της πολιτείας σε αυτό, στέλνοντας πολιτικά το μήνυμα της όξυνσης της σύγκρουσης. Επιθυμεί την παραδειγματική τιμωρία.»
Στη συνέντευξη τύπου που οργανώθηκε προχθές από το FPDT, ανακοινώθηκε η πραγματοποίηση πορείας το Σάββατο 12 Μαΐου η οποία θα καταλήξει στην προεδρική κατοικία Los Pinos.
Εκεί, η Maria Antonia Trinidad Ramirez ανέφερε ότι με την απόφαση αυτή η κυβέρνηση δηλώνει ξεκάθαρα ότι έχει ως στόχο να εκδικηθεί και να τιμωρήσει το λαό του Ατένκο που, το 2001, ανέτρεψε το σχέδιο της κατασκευής του αεροδρομίου, φροντίζοντας, παράλληλα, να παραμένουν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι της καταστολής, των βασανιστηρίων και των βιασμών και οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι, όπως ο κυβερνήτης της πολιτείας του Μεξικό, Enrique Pena Nieto, ο πρώην διοικητής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Πολιτείας (ASE) ( εμπνευστής και της αιματηρής καταστολής της φοιτητικής εξέγερσης του UNAM, το 2000), Wilfredo Robledo και ο νυν Γενικός Εισαγγελέας, Eduardo Medina Mora. Απαίτησε την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, την ακύρωση των ενταλμάτων σύλληψης, την τιμωρία των φυσικών και ηθικών αυτουργών της αστυνομικής καταστολής. «Ως Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης δε θα επιτρέψουμε να μείνουν οι σύντροφοί μας, ούτε λεπτό παραπάνω, στις φυλακές της κυβέρνησης. Θέλουμε να γυρίσουν πίσω στη γη που υπερασπιζόμαστε όλοι μαζί αυτά τα 6 χρόνια». Τέλος κάλεσε όλους να ενισχύσουν, με τη συμμετοχή τους, τη μόνιμη πλέον κατασκήνωση που, από τις πρώτες μέρες της καταστολής, το Μάιο του 2006, έχει στηθεί έξω από τη φυλακή του Σαντιαγκίτο.

Ίσως, η κυβέρνηση επιλέγει να τελειώνει με το λαό του Ατένκο και για έναν επιπλέον λόγο αφού μεγάλη πολυεθνική εταιρία επαναφέρει την πρόταση για την κατασκευή αεροδρομίου στην περιοχή.

Τα γράμματα των κρατουμένων των φυλακών του Santiaguito και της La Palma φανερώνουν όχι μόνο την οργή αλλά και την αποφασιστικότητα των κοινωνικών αγωνιστών του Ατένκο να μην υποταχθούν, να μην πουληθούν. «Hasta morir, si es preciso». Ως το θάνατο, αν χρειαστεί.

Ακολουθούν τα γράμματα των πολιτικών κρατουμένων του Santiaguito, για τον 1 χρόνο από την επίθεση στο Ατένκο και του Ignacio del Valle, από τη φυλακή υψίστης ασφαλείας της La Palma, απάντηση στην καταδικαστική απόφαση .



Γράμμα του “Nacho” del Valle από τη φυλακή εξόντωσης της La Palma.



Αδέρφια, σύντροφοι, όλες εσείς οι συντρόφισσες: Από τα βάθη της καρδιάς μας σας στέλνω ένα χαιρετισμό και μια αδερφική αγκαλιά ευχόμενος να έχετε ευημερία στις καρδιές σας και αρμονία στις δράσεις σας, ακολουθώντας πάντα το ίδιο αστέρι, την πορεία που μας οδηγεί στο όνειρο αυτό που τόσο λαχταράμε, και ενωμένοι θα κατακτήσουμε, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να διανύσουμε το δρόμο του πόνου και της οργής.

Ξέρω ότι είστε αυτοί που πρέπει να είστε : εκείνοι που κάνατε δικό σας τον πόνο και την οργή μας, την ανικανότητά μας, τις κραυγές μας, αυτοί που ήσασταν πάντα, σιωπηλοί, που στηρίζετε, αντιστέκεστε, προχωρώντας, δημιουργώντας τα μονοπάτια που περιμένουν τα βήματά μας, συμμετέχοντας ενωμένοι, ορίζοντες που με πόνο και θάνατο σφυρηλάτησαν οι παππούδες μας, χωρίς να πουληθούν, χωρίς να λυγίσουν, αντιστεκόμενοι, κρατώντας στις γροθιές τους το μέλλον χιλιάδων, σαν σημαίες που κραδαίνονται κυματίζοντας τις χαραυγές της ελπίδας.

Σήμερα, κλείνει ένας χρόνος από την επίθεση που εξαπέλυσε το κτήνος, προσβάλλοντας, με τον πιο δειλό και ελεεινό τρόπο, τα ιερότερα αισθήματά μας, αφήνοντας μια τόσο βαθειά πληγή που μας κάνει να τρέμουμε από οργή, δεν ξεχνιέται, και μας καλεί να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να συνεχίσουμε την πορεία, να μην σταματήσουμε ποτέ. Ακόμα κι αν ο δρόμος είναι αργός, έχει πολλές στροφές και παραμονεύουν πολλοί κίνδυνοι που μας απειλούν αδιάκοπα, δεν πρέπει να σταματήσουμε γιατί είμαστε ρυάκια που στο κάλεσμα της βροχής σχηματίζουμε ποτάμια μεγάλα, που, ενωμένα, πνίγουν το κτήνος , σπάζοντας με κρότο τα σίδερα που φυλακίζουν τα πιο όμορφα όνειρά μας για δικαιοσύνη και ελευθερία.

Προς όλους: η ευγνωμοσύνη που νιώθουμε γεννήθηκε από τα αισθήματα μας, αυτά που επέζησαν από την ανελέητη αυτή επίθεση, που γέμισε με πληγές, φόβο και πόνο τις ψυχές και τη σάρκα μας. Πώς να ξεχάσουμε τη αδερφική και αποφασιστική βοήθεια απέναντι στο δράμα της καταστολής, με την μαινόμενη φρουρά να επιτίθεται ενάντια στο λαό μας και το αίμα που έβαψε το θάρρος μας να πούμε φτάνει πια! Δε δεχόμαστε ούτε φιλοδωρήματα που συνοδεύονται από ψέματα καλής θελήσεως ούτε συμπόνια! Πώς να πιστέψουμε στην καλή θέληση όταν μας εκμεταλλεύονται, μας ταπεινώνουν, και δολοφονούν στο όνομα του δικαίου, κλέβοντας από τη ζωή μας τη δημιουργική αυτή δύναμη με την οποία τα χέρια μας δίνουν ζωή στην ύλη; Πώς να πιστέψουμε στη δικαιοσύνη όταν μας υποδεικνύουν ως εγκληματίες προσβάλλοντας μας, με σκανδαλώδεις εκφράσεις. Και αυτοί να εμφανίζονται ως θύματα απέναντι στις εκκλήσεις του λαού μας για δικαιοσύνη. Εφαρμόζοντας τις πλέον ελεεινές μεθόδους για να επιβάλλουν το καθεστώς καταστολής τους και επιβάλλοντας το φόβο και την τιμωρία.
Παρ’ όλα αυτά, ωστόσο, το κτήνος σφάλει για άλλη μια φορά. Γιατί ποιος μπορεί να φυλακίσει τη μανία ενός ηφαιστείου; Σιωπή του αιώνα που εκρήγνυται σε ελάχιστο χρόνο, και αφήνει κομμάτια οργής και πόνου, ποιος μπορεί να φυλακίσει αυτό το σύμπαν από ελευθεριακά φτερά που πετούν, όπως τα αναμμένα φώτα διαλύουν την ομίχλη που φυλακίζει τα όνειρά μας; Ποιος μπορεί να φυλακίσει το φως που εισβάλει ορμητικά; και στο κάλεσμά του συγκρούεται για να ξυπνήσει τις συνειδήσεις και να οδηγήσει την δική του πορεία, ακολουθώντας τους ορίζοντες της δικαιοσύνης και της ελευθερίας; Ποιος μπορεί να σταματήσει την πορεία των βημάτων σου;

Σε όλους τους αδερφούς και τις αδερφές εκφράζω ξανά την εκτίμηση, το σεβασμό που, ως άνθρωποι, τρέφουμε για σας και την ευγνωμοσύνη μας για την επαναστατική σας αλληλεγγύη.

Ως ομάδες, λιγότερο ή περισσότερο πλατιές οργανώσεις, όλων των μεγεθών, όλων των τομέων, των κατοίκων των γειτονιών, των φοιτητών, των αγροτών, των ιθαγενών αδερφών μας, της πόλης, της υπαίθρου ή του βουνού, ο αγώνας συνεχίζεται.

Η φυλακή μπορεί να φοβίζει αλλά δε σκοτώνει, πεθαίνει μόνο αυτός που σπάει, αυτός που υποτάσσεται.

Από τη φυλακή Εξόντωσης της La Palma.
IGNACIO DEL VALLE, Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης.



Προς το λαό, γενικά:

Αγαπητοί σύντροφοι

Δεχθείτε ένα στοργικό χαιρετισμό από τη φυλακή του Santiaguito στην Almoloya de Juárez.

Ένα χρόνο από την άδικη σύλληψή μας, σας λέμε ότι, οι πληγές δεν έχουν γιατρευτεί, εξακολουθούν να είναι ανοιχτές, προκαλώντας θυμό αλλά και δίνοντας μας δύναμη.

Η κακή κυβέρνηση πιστεύει ότι, κρατώντας μας υπό καθεστώς απαγωγής, οι φωνές μας θα σωπάσουν ή θα εξασθενίσουν, τα βήματά μας θα σταματήσουν. Όμως κάνουν λάθος, εξακολουθούμε να είμαστε όρθιοι με αξιοπρέπεια και δύναμη, ζητώντας δικαιοσύνη και ελευθερία για όλους, για να απελευθερώσουμε τη χώρα μας από το φασιστικό και δολοφονικό αυτό σύστημα.

Η φωνή μας συνεχίζει να ακούγεται γιατί δεν είναι μόνη, είναι μια συλλογική φωνή που βγαίνει μέσα από τις φυλακές, τους τάφους, τις κοινότητες, τα σχολεία, τους κάμπους, τα εργοστάσια, τα σπίτια, τους δρόμους, την πόλη, τις ακτές, τη σιέρρα, την έρημο. Η φωνή μας κραυγάζει το όνομα των δολοφόνων, του Vicente Fox, του Enrique Peña Nieto, του Ulises Ruiz, του PRI, του PAN, του PRD, της TV Azteca, της Televisa, Medina Mora καθώς και των διεφθαρμένων υπαλλήλων τους όπως του Abel Villicapa, του Wilfredo Robledo, της Elena Pérez Duarte, και όλων εκείνων που προδίδουν πρόθυμα το λαό, αναζητώντας εξουσία και προνόμια.

Θέλουμε να προτείνουμε στο Felipe Calderón να χτίσει κι άλλες φυλακές κι άλλους τάφους, να σπάσει τις διεθνείς συμφωνίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί δεν πιστεύουμε πια τα ψεύτικα και υποκριτικά λόγια του για «ελεύθερη και δημοκρατική χώρα».

Ζούμε σε μια δικτατορία, την οποία δεν ανεχόμαστε, γι’ αυτό και καθημερινά υπάρχουν όλο και περισσότερες κοινωνικές εξεγέρσεις, και δε θα καταφέρουν να κατευνάσουν τον αγώνα μας για δικαιοσύνη ούτε με καταστολή.

Επίσης, του προτείνουμε να προετοιμάσει καλά τους στρατιώτες του, γιατί τη δύναμη του οργανωμένου λαού δεν τη σταματούν ούτε κανόνια ούτε τείχη.

Η δύναμή του βρίσκεται στην τρομοκρατία, το ψέμα και το βρώμικο πόλεμο, οι δικές μας επιθέσεις είναι κατά μέτωπο, ανοιχτά, με αυτά τα χέρια που είναι συνηθισμένα να δουλεύουν και αυτά τα πόδια που ανοίγουν δρόμους.

Ένα χρόνο από τη σύλληψή μας, από δω που βρισκόμαστε, σας λέμε ότι δε πρόκειται να βρούμε ανάπαυση μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη και να νικηθεί η κακή κυβέρνηση.

Με εκτίμηση

Πολιτικοί κρατούμενοι από τα κάτω και αριστερά

Ελευθερία ή θάνατος!
Μάιος 2007