Έντυπο Νο3 (συνέχεια)

ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟ ΟΔΟΝΤΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ
«SUBTENIENTE IMG ALVARO»,
CARACOL V “QUE HABLA PARA TODOS/AS”
ZONA NORTE, CHIAPAS, MÉXICO


Τον Ιανουάριο του 2004, μετά την επίσκεψη συντρόφων στο Caracol V “Que habla para todos/as”του Roberto Barrios, γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενός οδοντοτεχνικού εργαστηρίου σε αυτόνομο ζαπατιστικό δήμο της βόρειας ζώνης της Τσιάπας. Μετά από συζήτηση με την Επιτροπή Καλής Διακυβέρνησης, όπου εκτέθηκαν όλα τα προβλήματα και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι σύντροφοι ζαπατίστας στην αποκατάσταση των δοντιών (όπως το μεγάλο κόστος, η απουσία οδοντιάτρων και οδοντοτεχνικών στην περιοχή κλπ), αποφασίστηκε από κοινού με τις αυτόνομες αρχές η διερεύνηση της δυνατότητας στην Ελλάδα στήριξης ενός τέτοιου προγράμματος.
Έτσι, την άνοιξη του 2004 δημιουργήθηκε από άτομα που ενδιαφέρονται να εκφράσουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στο ζαπατιστικό κίνημα και πιστεύουν ότι τους ενώνουν τα ίδια προτάγματα για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, άμεση δημοκρατία και αυτονομία, η συλλογικότητα «Σπείρα Αλληλεγγύης / Σπόρος Αντίστασης». Στόχος της όχι μόνο η κατασκευή του οδοντοτεχνικού εργαστηρίου αλλά κυρίως η διάδοση του αγωνιώδους και τόσο ελπιδοφόρου αγώνα των συντρόφων στα εξεγερμένα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού για αυτονομία, και η έκφραση πολιτικής αλληλεγγύης.
Βασικό χαρακτηριστικό του προγράμματος αυτού ήταν επίσης η αποστολή συντρόφων οδοντοτεχνιτών, με σκοπό όχι μόνο το στήσιμο του εργαστηρίου και τη λειτουργία του για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά κυρίως την εκπαίδευση promotores, συντρόφων δηλαδή που θα αναλάβουν μετά την ολοκλήρωση των μαθημάτων τη λειτουργία του εργαστηρίου.
Από την άνοιξη του 2004 έως τώρα πραγματοποιήθηκαν κοινές εκδηλώσεις, συζητήσεις και προβολές με αυτόνομα και ελευθεριακά στέκια και καταλήψεις στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη και το Βόλο, όπως το Αυτόνομο στέκι, το Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη, η Κατάληψη Βίλλα Αμαλίας, το Στέκι Πετραλώνων (με τη γυναικεία ομάδα Συνωμότισσες) στην Αθήνα, ο Χώρος κοινωνικής και πολιτιστικής παρέμβασης Πειραιά, το κατειλημμένο στέκι της ιατρικής με την ομάδα Tristero στη Θεσσαλονίκη, ο Χώρος κοινωνικής ανατροπής και πράξης Από κοινού στο Βόλο. Το εγχείρημα αυτό δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την ενεργό συμμετοχή και τη συμβολή των συντρόφων αυτών των συλλογικοτήτων και όλων όσων εξέφρασαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Παράλληλα, προχωρήσαμε στην μετάφραση και έκδοση ενός βιβλίου, του «Ημερολογίου της Αντίστασης» του Subcomandante Insurgente Marcos, και την αναπαραγωγή CD με μουσική των ζαπατιστικών ιθαγενικών κοινοτήτων.

Τον Οκτώβριο του 2005 σύντροφοι της συλλογικότητας αναχώρησαν για την μακρινή Τσιάπας. Με τη βοήθεια της Επιτροπής Καλής Διακυβέρνησης και συντρόφων αλληλέγγυων από διάφορα μέρη της γης (Ισπανία, Καταλωνία, Χώρα των Βάσκων, Γαλλία) που έμεναν στο καρακόλ, το «εξεγερμένο οδοντοτεχνικό εργαστήριο Subteniente IMG Alvaro», που παίρνει το όνομα ενός αντάρτη που σκοτώθηκε στη μάχη του Οκοσίνκο τον Ιανουάριο του 1994, γίνεται πραγματικότητα και ανοίγει τις πόρτες του στις 5 Δεκεμβρίου 2005 στο καρακόλ του Roberto Barrios.
Στις 5 Ιανουαρίου 2006 ξεκινούν τα μαθήματα επιμόρφωσης με τη συμμετοχή 12 προμοτόρων από 9 αυτόνομους δήμους της βόρειας ζώνης. Ο τρόπος και η διαδικασία των μαθημάτων καθορίστηκε αμεσοδημοκρατικά και ισότιμα, από τις κοινές συνελεύσεις που πραγματοποιούνταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Τα μαθήματα διήρκεσαν συνολικά 5 μήνες και το πρόγραμμα διαμορφώθηκε σε 20 μέρες συνεχούς δουλειάς και 10 μέρες «ξεκούρασης» (αυτό θεωρήθηκε απαραίτητο για να έχουν τη δυνατότητα να επιστρέφουν στις κοινότητές τους, πολλές από τις οποίες βρίσκονταν έως και 15 ώρες μακριά). Ταυτόχρονα, το εργαστήριο λειτουργούσε κανονικά με ασθενείς, πράγμα που βοήθησε τους συντρόφους να αποκτήσουν σε μικρό χρονικό διάστημα την απαραίτητη εμπειρία. Με τη λήξη των μαθημάτων, συνεχίστηκε κανονικά η λειτουργία του με τη συμμετοχή όλων και με το ίδιο πρόγραμμα και ωράριο που υπήρχε κατά τη διάρκεια της επιμόρφωσης. Σήμερα, μπορούμε πλέον να πούμε ότι το Caracol V “Que habla para todos/as” της βόρειας ζώνης της Τσιάπας διαθέτει 9 αρκετά έμπειρους οδοντοτεχνίτες.
Το κόστος για τη διαμόρφωση του χώρου (το κτίριο υπήρχε αλλά ήταν σε άθλια κατάσταση· χρειάστηκε να στρωθεί τσιμέντο στο πάτωμα, να αλλαχτούν τα ξύλα των τοίχων, να βαφτεί, να γίνει εγκατάσταση ηλεκτρικού, υδραυλική και γκαζιού, ενώ κατασκευάστηκαν οι πάγκοι εργασίας, τα ράφια και όλα όσα ήταν απαραίτητα για τη λειτουργία του), την αγορά των μηχανημάτων και των αναλώσιμων υλικών και τα μεταφορικά έφτασε μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο τα 94200 πέσος δηλαδή 6730 ευρώ περίπου.
Το εγχείρημα αυτό δεν σταματά εδώ. Η οικονομική στήριξη του εργαστηρίου για την αγορά αναλώσιμων υλικών καθώς και για τα έξοδα μετακίνησης των προμοτόρες θα συνεχιστεί.
Η καμπάνια αντιπληροφόρησης και έμπρακτης αλληλεγγύης θα προχωρήσει με τη συμμετοχή όχι μόνο της συλλογικότητας Σπείρα αλληλεγγύης / Σπόρος αντίστασης αλλά και των συντρόφων από το Ελευθεριακό Στέκι «Πικροδάφνη» της Αθήνας, το Χώρο κοινωνικής ανατροπής και πράξης «Από κοινού» του Βόλου, την ομάδα Terminal 119 της Θεσσαλονίκης, καθώς και αλληλέγγυους/ες από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και αλλού, οι οποίοι, συγκροτώντας μια μορφή δικτύου, επιδιώκουν αφενός να στηρίξουν οικονομικά το πρόγραμμα της περαιτέρω λειτουργίας του εργαστηρίου που αποφασίστηκε από τους ίδιους τους προμοτόρες τον Νοέμβριο του 2006 και στοχεύει «στην δίκαιη και ισότιμη προσφορά των υπηρεσιών τους, ως οδοντοτεχνίτες, στον τομέα της υγείας στη βόρεια ζώνη της Τσιάπας» και αφετέρου να συμβάλουν στην αντιπληροφόρηση για τον ζαπατιστικό αγώνα με τη συμμετοχή στην έκδοση του περιοδικού «Ζαπατίστας» που ως τώρα εξέδιδε και διακινούσε το στέκι «Από κοινού» του Βόλου.