Έντυπο Νο3 (συνέχεια)

28-5-2006. Μεγάλη πορεία στην Πόλη του Μεξικού
Στις 10 πμ έφτανε ο κόσμος που πήρε μέρος στη μεγάλη διαδήλωση στην Πόλη του Μεξικό. Η διαδήλωση έγινε σε ένδειξη αλληλεγγύης στον λαό του Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο και στους πολιτικούς κρατούμενους. Οι διαδηλωτές πορεύτηκαν από μια πλατειά κοντά στην πρεσβεία των ΗΠΑ μέχρι την κεντρική πλατεία της Πόλης του Μεξικό. Η πορεία είχε μήκος γύρω στα 6 χιλιόμετρα και ξεπέρναγε κατά πολύ την πρωτομαγιάτικη πορεία στην Πόλη του Μεξικό. Η πλειοψηφία του κόσμου (90.000) ήταν από την Πόλη του Μεξικό, αλλά υπήρχαν αντιπροσωπίες της Άλλης Καμπάνιας από όλες τις πολιτείες του Μεξικού. Η πορεία ήταν δυναμική και είχε ειρηνικό χαρακτήρα. Μεγάλο κομμάτι των διαδηλωτών ήταν οπλισμένο με ματσέτες, τσάπες, ξύλα και είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους (παρόλο που η κυβέρνηση της πολιτείας είχε κάνει έκκληση να είναι άοπλοι) για την αυτοπροστασία τους από τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες μπροστά στον μεγάλο όγκο της διαδήλωσης φρόντισαν να μην είναι εμφανείς στους διαδηλωτές. Επικεφαλής της πορείας ήταν πρώην κρατούμενοι/ες από το Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο που φόραγαν τα ρούχα της φυλακής τα οποία και έκαψαν στο τέλος της πορείας. Έγιναν ανακοινώσεις από τους κρατούμενους και την Αμέρικα Δελ Βάλλε η οποία είναι στέλεχος του Μετώπου των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης. Τη συγκέντρωση έκλεισε με λόγο του ο Μάρκος.

Ιούνιος 2006. Η Άλλη Καμπάνια. Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο και Οαχάκα Πολιτικοί/ες κρατούμενοι/ες
Από τις πιο παράλογες συλλήψεις κατά τη διάρκεια της επιχείρησης των αστυνομικών δυνάμεων στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο ήταν αυτή του Arnulfo Pacheco Cervantes, 55 ετών, παραπληγικού, που βρίσκεται στη φυλακή του Σαντιαγκίτο κατηγορούμενος για απαγωγή. Ο Arnulfo Pacheco συνελήφθη στις 4 Μαΐου, όταν όργανα της πολιτειακής αστυνομίας του Μεξικό εισέβαλαν στο σπίτι του, τον ξυλοκόπησαν άγρια και αφού τον έσυραν μέχρι το φορτηγό της αστυνομίας τον πέταξαν κυριολεκτικά στην καρότσα του, όπως πετάμε μια σακούλα σκουπιδιών. Η σύζυγός του, στην προσπάθειά της να εξηγήσει στους αφηνιασμένους εισβολείς την κλινική του κατάσταση, ξυλοκοπήθηκε επίσης άγρια και συνελήφθη. Η κατάσταση όμως του Arnulfo Pacheco είναι κρίσιμη. «Βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα μεταξύ ζωής και θανάτου» έχοντας 5 πλευρά σπασμένα χωρίς καμιά ιατρική παρακολούθηση και φροντίδα από τους γιατρούς της φυλακής. Μόλις πριν λίγες μέρες, ένα μήνα μετά τη σύλληψη και τον ξυλοδαρμό του, «μπόρεσαν» να του χορηγήσουν μερικά χάπια παρακεταμόλης για να αντέχει τους πόνους.
Ο Jorge Armando Aguilar Ramirez, 23 ετών, συνελήφθη κατά τη διάρκεια της εισβολής της αστυνομίας και κρατείται στη φυλακή του Σαντιαγκίτο. Πάσχει από νοητική καθυστέρηση.
Ο Jorge Salinas, στέλεχος της συνδικαλιστικής οργάνωσης Τηλεφωνητών Ζαπατίστας, συνελήφθη στις 4 Μαΐου στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο και μεταφέρθηκε στη φυλακή του Σαντιαγκίτο με τραύματα στο κεφάλι και σπασμένα χέρια. Η επίθεση που δέχθηκε από 20 τουλάχιστον αστυνομικούς, η οποία καταγράφηκε σε βίντεο και φωτογραφίες, ήταν ανελέητη. Τον είδαμε στις φωτογραφίες να τον χτυπούνε βάναυσα, με σπασμένα χέρια και πλημμυρισμένο στο αίμα, να ουρλιάζει από τους πόνους, να μεταφέρεται στην κυριολεξία σηκωτός στο φορτηγό της αστυνομίας. Απελευθερώθηκε με εγγύηση και τώρα έχει κινήσει νομικές διαδικασίες εναντίον του Fox, του κυβερνήτη της πολιτείας του Μεξικό και όλων των φυσικών αυτουργών των βασανιστηρίων και της καταστολής.
«Ας βάλουν ό,τι θέλουν», λέει η Magdalena Garcia Duran, ιθαγενής mazahua, «δεν πρόκειται να δηλώσω τίποτε γιατί δεν ξέρω από νόμους. Ζήτησα μετάφραση, μου αρνήθηκαν, ζήτησα δικηγόρο, μου αρνήθηκαν. Δεν δήλωσα τίποτα, ας βάλουν αυτοί ό,τι θέλουν». Μιλά με θυμό και οργή για τα βασανιστήρια που δέχθηκε αυτή και οι υπόλοιπες συγκρατούμενές της, το χειρότερο είδος βασανιστηρίων, τα σεξουαλικά. «Θα συνεχίσουμε μέχρι να πεθάνουμε αν χρειαστεί, περιμένοντας αυτό που πρόκειται να έρθει. Μη μας ξεχνάτε».
Μετά την πορεία στην Πόλη του Μεξικό, στις 28 Μαΐου το απόγευμα, τα μέλη της Άλλης Καμπάνιας της Τσιάπας πήγαν έξω από τη φυλακή του Σαντιαγκίτο για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στις/στους κρατούμενες/ους. Εκεί παρέμειναν όλη νύχτα, μαζί με τους συγγενείς και συντρόφους των κρατουμένων που έχουν κατασκηνώσει έξω από τις φυλακές από τις πρώτες κιόλας μέρες, φωνάζοντας συνθήματα.

Στο μεταξύ οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται
Στις αρχές Ιουνίου πραγματοποιήθηκε πορεία συγγενών κατοίκων του Ατένκο, του FPDT και με τη συμμετοχή 10 οργανώσεων φοιτητών, δασκάλων, μαθητών και εργαζομένων από την Οαχάκα, το Μιτσοακάν και την πολιτεία του Μεξικό, η οποία ξεκίνησε από το Ατένκο και κατέληξε στην έδρα της πολιτειακής κυβέρνησης, στην Τολούκα. Φθάνοντας στο κυβερνείο, οι διαδηλωτές φωνάζοντας «Δολοφόνοι, βιαστές» βρήκαν τις πόρτες κλειστές. Μάταια προσπάθησε μια επιτροπή 20 μελών του FPDT να συναντηθεί με τον υπουργό διοίκησης της πολιτείας. Από τα μεγάφωνα ακούγεται η περήφανη φωνή της America del Valle να λέει: «Δεν θα αφήσω να με φυλακίσουν, δεν πρόκειται να παραδοθώ. Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με όλες μου τις δυνάμεις απ’ όπου κι αν βρίσκομαι». Μέσα από το μαγνητοφωνημένο μήνυμά της καλεί τους συγκεντρωμένους (και όχι μόνο), να συνεχίσουν τον αγώνα για δικαιοσύνη. «Ως γυναίκες, με τη λέξη αξιοπρέπεια ως πρώτο μας όνομα, θέλουμε να ξέρετε ότι θα αγωνιζόμαστε αδιάκοπα ώστε αυτές οι επιθέσεις να μη μείνουν ατιμώρητες, γιατί αυτό που έκαναν δεν ήταν μόνο ταπεινωτικό. Προσπάθησαν να μας ξεριζώσουν τη ζωή. Ούτε με το να θυσιάσουν 8 ή 40 αστυνομικούς πρόκειται να πληρώσουν για την ατιμία τους. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να πέσουν οι πραγματικοί υπεύθυνοι που ισοπέδωσαν σπίτια ή πραγματοποίησαν βιασμούς, ξυλοδαρμούς και χτυπήματα. Σας προειδοποιούμε ότι δεν έχουμε ξεχάσει ποιος δολοφόνησε τον Javier Cortes. Και δεν χρειάζεται να στρέψουμε το βλέμμα μας, βρίσκεται ανάμεσά σας, και, αν δε θέλετε να κάνετε την ατιμία σας μεγαλύτερη, καλύτερα να φροντίσετε τους συντρόφους μας».

Και ενώ συνέβαιναν αυτά στην Τολούκα…
Ένα κομβόι αστυνομικών δυνάμεων αντιμετώπισης ταραχών, της υπηρεσίας της Πολιτειακής Ασφάλειας, εισβάλει, τρεις φορές κατά τη διάρκεια της μέρας, στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο, σταματώντας προκλητικά μπροστά από τις σκηνές που έχουν στηθεί στο κέντρο της πόλης από τους συντρόφους των κρατουμένων, καταγράφοντάς τους. Οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής βρίσκονταν στη συγκέντρωση της Τολούκα. Αμέσως το FPDT μπαίνει σε κατάσταση συναγερμού. Προς το απόγευμα οι κάτοικοι συγκεντρώνονται έξω από το δημαρχείο απαιτώντας εξηγήσεις για τη νέα προσπάθεια εκφοβισμού. «Αναρωτιόμαστε τι σκέφτεται η κυβέρνηση όταν στέλνει τους αστυνομικούς της. Να προκαλέσει βία;» Θεωρώντας την ενέργεια αυτή προκλητική, προειδοποιούν τις αρχές να μην ξαναστείλουν αστυνομικές δυνάμεις γιατί διαφορετικά θα τους διώξουν με τη βία.
Παράλληλα, γίνεται γνωστό ότι παρόμοιες «περιπολίες» έγιναν και στις γειτονικές κοινότητες Acuexcomac, Nexquipayac και τον οικισμό Fransisco Madero. Παρά τις προειδοποιήσεις των κατοίκων τη νύχτα, κάνουν πάλι την εμφάνισή τους οι αστυνομικές δυνάμεις. Η νυχτερινή αυτή εισβολή προκάλεσε πανικό στα μικρά παιδιά που δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν τις βαναυσότητες της 4ης Μαΐου και τη δολοφονία του 14χρονου Javier. Προς μεγάλη έκπληξη των μπάτσων, ο αρχικός φόβος μετατράπηκε σε οργή που αποτυπωνόταν στα πρόσωπα και τις κινήσεις των κατοίκων. Οι αστυνομικές δυνάμεις αποχωρούν, και την επόμενη μέρα οι κάτοικοι των τριών κοινοτήτων και του οικισμού Fransisco Madero απαιτούν από τις δημοτικές αρχές την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων, να σταματήσουν οι διώξεις και οι παρενοχλήσεις εναντίον των κατοίκων και να απελευθερωθούν άμεσα και χωρίς όρους οι κρατούμενοι σύντροφοί τους.

4 Ιουνίου
Με τη συμπλήρωση ενός μήνα από την αστυνομική εισβολή, κάτοικοι του δήμου, κυρίως γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, πραγματοποίησαν πορεία από το Ατένκο προς τις γειτονικές κοινότητες. Κατά τη διάρκεια της πορείας, περνώντας από τα σπίτια αυτών που διευκόλυναν το έργο των μπάτσων υποδεικνύοντας τα σπίτια των μελών και συμπαθούντων του FPDT (ένας από τους οποίους μάλιστα ήταν θείος του 14χρονου Javier), οι διαδηλωτές εξοργισμένοι, κουνώντας απειλητικά τις ματσέτες, αρχίζουν να φωνάζουν «Καταδότες! Καταδότες!». Παράλληλα, το FPDT πραγματοποίησε και αυτό πορεία στις κοινότητες Magdalena Panoaya και San Miguel Tocuila του Texcoco με το σύνθημα «Δεν είμαστε όλοι, λείπουν οι κρατούμενοι!». Και οι δύο πορείες κατέληξαν στο auditorio Emiliano Zapata του Ατένκο όπου πραγματοποιήθηκε εκδήλωση και συνέλευση.
Η συνταγματάρχης Aurora (κατά κόσμον Gloria Arenas) του ERPI (Επαναστατικού Στρατού του Εξεγερμένου Λαού), αντάρτικου στρατού του Γκερέρο που δημιουργήθηκε μετά τη διάσπαση του άλλου αντάρτικου της πολιτείας, του EPR, και μέλος της Άλλης Καμπάνιας και της Έκτης Διακήρυξης, έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από τη φυλακή Chiconautla όπου κρατείται, απαιτώντας την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων του Ατένκο, την ακύρωση των ενταλμάτων σύλληψης εναντίον των μελών του FPDT και την τιμωρία των υπευθύνων των βιασμών και των βασανιστηρίων. Η Gloria Arenas, σε τηλεφωνική συνέντευξή της στην εφημερίδα Jornada, χαρακτηρίζει τις φυλακές του Σαντιαγκίτο και κυρίως της Λα Πάλμα «φέρετρο». Η Gloria Arenas δηλώνει μέλος της Άλλης Καμπάνιας «με όποιες συνέπειες μπορεί να έχει κάτι τέτοιο... Το κανάλι για τους λαϊκούς αγώνες μέσω του ειρηνικού δρόμου προσφέρεται στην Άλλη Καμπάνια[?]». Συνεχίζει λέγοντας ότι αν το κράτος εξακολουθήσει αυτή την κατασταλτική τακτική και δεν αποδώσει δικαιοσύνη, θα οδηγήσει στη νομιμοποίηση του ένοπλου αγώνα. «Δεν κάνω κάλεσμα για ένοπλο αγώνα. Είμαι μέλος της Άλλης Καμπάνιας και είμαι πεισμένη ότι, στις παρούσες συνθήκες, αυτό το κίνημα είναι η μοναδική εναλλακτική. Είναι πολύ σημαντικό να πούμε ότι η Άλλη Ζαπατίστικη Καμπάνια είναι μια πρωτοβουλία πολύ ευρεία που επιμένει στην ειρηνική επιλογή. Δεν έπεσε στην πρόκληση. Και μιλάω ως πρώην μαχητής μιας πολιτικοστρατιωτικής οργάνωσης».

19 Ιουνίου
Στις αίθουσες ακρόασης των φυλακών του Σαντιαγκίτο, μέλη της Άλλης Καμπάνιας, συγγενείς και σύντροφοι των κρατουμένων πραγματοποίησαν συγκέντρωση αλληλεγγύης. Καίγοντας τα εκλογικά τους βιβλιάρια έκαναν κριτική στο πολιτικό σύστημα της χώρας, τα πολιτικά κόμματα, απορρίπτοντας την «φάρσα των εκλογών της 2ας Ιουλίου». «Τα πολιτικά κόμματα και οι υποψήφιοί τους είναι συνένοχοι για την καταστολή», λέει ένας σύντροφος που βρίσκεται εδώ και πάνω από ένα μήνα στις σκηνές που έχουν στηθεί έξω από τις φυλακές του Σαντιαγκίτο. Λίγα μέτρα πιο κάτω, κρατούμενοι/ες περιμένουν να περάσουν από εισαγγελέα προκειμένου να εξεταστεί το αίτημά τους για αναθεώρηση της δικαστικής απόφασης φυλάκισής τους. Συνθήματα όπως «Cesar κράτα, ο λαός ξεσηκώνεται!», που επαναλαμβάνονται για κάθε έναν από τους κρατούμενους, δονούν τις φυλακές. Γράμματα και χαρτάκια ανταλλάσσονται μεταξύ κρατουμένων, συγγενών και συντρόφων. Σε ένα από αυτά, μια από τις γυναίκες κρατούμενες, γράφει: «Μου δίνει μεγάλη δύναμη όταν σας βλέπω, όταν σας ακούω να φωνάζετε. Αισθάνομαι ότι το γεγονός ότι βρισκόμαστε εδώ θα γίνει η αφορμή να ενωθούν πολλές ομάδες της Άλλης Καμπάνιας για να καταφέρουν ώστε αυτό που περνάμε να αξίζει τον κόπο και, αν και αργούμε να βγούμε έξω, θα έχουμε καταφέρει να δυναμώσει η Άλλη Καμπάνια. Όταν σας βλέπω όλους όσους αγωνίζεστε έξω, σκέφτομαι ότι δεν έκανα λάθος».

2 Ιουλίου
Η παμμεξικανική πορεία της Άλλης Καμπάνιας για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων ξεκίνησε περίπου στις 11 το πρωί από το μνημείο του Angel de la Independência, δίπλα στην αμερικάνικη πρεσβεία. 25.000 περίπου συμμετείχαν με παλμό, συνθήματα, μουσικές, έχοντας στην κορυφή τους πρώην κρατουμένους του Ατένκο, το FPDT. Δονώντας τους άδειους από περαστικούς (λόγω εκλογών) δρόμους του κέντρου, κατάφεραν να «εισβάλουν στο ημερολόγιο των από πάνω», απαιτώντας την απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων και καταγγέλλοντας την εκλογική φάρσα. Κάτοικοι του Ατένκο να χτυπούν τις ματσέτες τους, οι σύντροφοι του Aléxis Benhumea, ιθαγενείς, αναρχικοί, punks, κομμουνιστές, ελευθεριακοί, εργάτες, αγρότες, γυναίκες, ομοφυλόφιλοι, εργαζόμενες/οι του σεξ, καλλιτέχνες, μέλη της Άλλης Καμπάνιας από τις 32 πολιτείες του Μεξικού. Συνθήματα όπως «Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους», «Δεν είμαστε μόνες και μόνοι, λείπουν οι κρατούμενοι», «Ψήφος αιμοσταγής», «Μη διαλέγεις βασανιστή, επίλεξε την ελευθερία», «Μπορούν να μας φυλακίσουν, να μας σκοτώσουν, αλλά ποτέ δε θα μας κάνουν να σωπάσουμε», «Τα όνειρά μας για ελευθερία και δικαιοσύνη δεν χωράνε στις κάλπες σας», φωνάζονται, γράφονται στους τοίχους, στα πανό, στις βιτρίνες των τραπεζών και των μεγάλων καταστημάτων, ακόμα και στις ασπίδες των ΜΑΤ. Στη θέα των διμοιριών που φύλαγαν σαν υπάκουα σκυλιά τα κτίρια των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και κρατικών οργανισμών, οι διαδηλωτές φωνάζουν οργισμένοι «Δολοφόνοι, Βιαστές». Η πλειοψηφία των διαδηλωτών ήταν καλυμμένη με κουκούλες, μαντίλια, καπέλα, γυαλιά, μπλούζες, προκειμένου να μην είναι αναγνωρίσιμοι από τους χιλιάδες ασφαλίτες που κυκλοφορούσαν και φωτογράφιζαν. Εκτός από τους χιλιάδες μεξικανούς, σημαντική ήταν και η παρουσία internacionales, από Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Λίβανο, Κολομβία, ΗΠΑ, Ελλάδα, Νικαράγουα, Σουηδία, που εξέφραζαν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα των από τα κάτω για ελευθερία, δικαιοσύνη και δημοκρατία. Όχι την αστική δημοκρατία που γιόρταζαν οι υποψήφιοι και ψηφοφόροι του PAN, του PRI και του PRD βγάζοντας στην αγορά ο καθένας το εμπόρευμά του. Αλλά την άμεση δημοκρατία των από τα κάτω, των οποίων οι ιδέες αυτών που οι ιδέες τους δεν αποτελούν εμπόρευμα.
Φτάνοντας η πορεία στο Zocalo, την κεντρική πλατεία της πόλης, γύρω στη μία το μεσημέρι, ακούγεται από τα μεγάφωνα ο ζαπατίστικος ύμνος. Η συγκέντρωση ξεκινά και ο Subcomandante Marcos σε ρόλο «παρουσιαστή» αρχίζει λέγοντας: «Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας, τη μέρα των εκλογών, εμείς που δεν κοιτάμε προς τα πάνω έχουμε επιτέλους ένα μέρος προς το οποίο να κοιτάξουμε και να οργανωθούμε, από τα κάτω και προς τα αριστερά». «Σήμερα ο λαός θα έχει προς τα πού να κοιτάξει και να ακούσει». Πρώτη το λόγο παίρνει η εκπρόσωπος του FPDT, η οποία μίλησε για τους αγώνες του λαού του Ατένκο να σταματήσει ένα μεγάλο σχέδιο, όπως ήταν αυτό της κατασκευής του αεροδρομίου, για την αλληλεγγύη που προσφέρουν πάντα σε όσους την έχουν ανάγκη, σε όσους αγωνίζονται από τα κάτω. Προειδοποιώντας την κυβέρνηση ότι «με το να θυσιάσουν μερικά σκυλιά δεν πρόκειται να κοροϊδέψουν κανέναν», τόνισε ότι «το θέατρο που έστησε η ομοσπονδιακή και πολιτειακή κυβέρνηση στο Ατένκο κατέρρευσε χάρις στην υποστήριξη όλων σας» και ευχαρίστησε για τη διεθνή αλληλεγγύη που είχε ο αγώνας τους. Τέλος, χαιρετίζει και εκ μέρους των κρατουμένων του FPDT την Άλλη Καμπάνια ως ένα χώρο ανοιχτό. Στη συνέχεια το μικρόφωνο δίνεται από τον Subcomandante Marcos στους εκπροσώπους των διάφορων γεωγραφικών περιφερειών της Άλλης Καμπάνιας που διαβάζουν τα κείμενα που γράφτηκαν και αποφασίστηκαν από τη γενική συνέλευση της προηγούμενης μέρας συνθέτοντας ένα πολιτικό ντοκουμέντο – απάντηση της Άλλης Καμπάνιας ενάντια στις εκλογές και το πολιτικό σύστημα, με βασικό άξονα την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.
Ξεκινούν οι ομιλητές των πολιτειών του βόρειου Μεξικού, κάνοντας κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα και συγκεκριμένα στην κυριαρχία του στον πολιτισμό και την τέχνη. «Πάνω το μίσος απέναντι στον αδύναμο, πάνω η κακομεταχείριση, η περιφρόνηση, τα χτυπήματα, ο βιασμός, η δολοφονία. Πάνω λένε ότι το καλλιτεχνικό έργο και ο καλλιτέχνης είναι ένα ακόμα πράγμα. Ότι είναι τα αφεντικά του αέρα και όχι μόνο του αέρα αλλά και των φωνών που κυκλοφορούν μέσα του, αφού με το νόμο Televisa, τα άλλα κόλπα και σχέδια, θέλουν να ακούνε όλοι το ραδιόφωνό τους, την τηλεόρασή τους, που παραμένει η ίδια ανοησία, που εξαπατά και λέει ψέματα».
Συνεχίζουν οι ομιλητές των πολιτειών του κέντρου, που έχουν αναλάβει το πολιτικό σκέλος του «ντοκουμέντου» και αναφέρονται στο σύνθημα «κυβερνάμε υπακούοντας», όπου ο λαός κυβερνά και η κυβέρνηση υπακούει.
Οι εκπρόσωποι του νότου εκθέτουν, τι άλλο, το οικονομικό σκέλος. «Κλέβοντας την αξιοπρέπειά μας οι από πάνω μάς μετατρέπουν σε σκλάβους τους και αποφασίζουν για το δικό μας μέλλον». Μιλούν για τις ανισότητες, τις προσβολές, την περιφρόνηση που υφίστανται οι ιθαγενείς, οι γυναίκες, οι ομοφυλόφιλοι, οι φορείς του AIDS, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι εργαζόμενες/οι του σεξ.
Μια chiapaneca ιθαγενής tojolabal, εκπροσωπώντας το νοτιανατολικό Μεξικό, αναφέρεται στις συνθήκες στις οποίες ζουν οι από τα κάτω αλλά και στους αγώνες τους.
Η συγκέντρωση θα κλείσει με τον εκπρόσωπο των πρώην κρατουμένων, που με πάθος θα μιλήσει για τον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Την ίδια μέρα πραγματοποιήθηκαν επίσης συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, κλεισίματα δρόμων και κινητοποιήσεις σε πολλές πολιτείες του Μεξικού. Στο Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο οι κάτοικοι έκαψαν τα εκλογικά τους βιβλιάρια.

10 Ιουλίου
Ξεκινούν απεργία πείνας οι δύο ζαπατίστας πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών της Tacotalpa του Tabasco, οι οποίοι βρίσκονται στη φυλακή εδώ και 10 χρόνια. Παράλληλα, θα στηθούν σκηνές έξω από τις φυλακές από συγγενείς και συντρόφους των κρατουμένων ως ένδειξη αλληλεγγύης.

1 Νοεμβρίου
Χιλιάδες άνδρες και γυναίκες από τις βάσεις στήριξης του EZLN μπλόκαραν όλους τους δρόμους της Τσιάπας ως ένδειξη αλληλεγγύης στα αδέρφια τους της Οαχάκα. Σε κάποιες περιοχές, όπως στην περιοχή της Τίλα, στη βόρεια ζώνη, απειλήθηκαν συγκρούσεις με την αστυνομία. Σε κάποια από τα μπλόκα υπήρχε μικροφωνική όπου διαβάζονταν μηνύματα συμπαράστασης στον αγωνιζόμενο λαό της Οαχάκα καθώς και ενημερωτικά δελτία από την APPO και τα εναλλακτικά ΜΜΕ.

20 Νοεμβρίου
Χιλιάδες ιθαγενείς κάτοικοι της Τσιάπας, από τις βάσεις στήριξης του EZLN, μπλόκαραν με επιτυχία πολλούς μεγάλους δρόμους και τις εθνικές οδούς της πολιτείας, υπερασπίζοντας τους λαούς της γειτονικής Οαχάκα. Τα narconews [χρειάζεται υποσημείωση, επεξήγηση] επιβεβαίωσαν ότι τα μπλόκα ξεκίνησαν στις 5.00πμ τη Δευτέρα στις 20 Νοεμβρίου και σταμάτησαν την κυκλοφορία στους ακόλουθους δρόμους:
Tuxtla Gutierrez - San Cristobal (εθνική οδός)
Tuxtla Guetierrez - San Cristoball (παλαιός δρόμος)
San Cristobal - Comitan
San Cristobal - Chamula
San Cristobal - Tenejapa
San Cristobal - Simojovel
Ocosinco - San Cristobal
Palenque - Ocosingo.
Επίσης επιβεβαιώθηκε ότι υπήρξαν σχέδια μπλοκαρίσματος των παρακτίων οδών συμπεριλαμβανομένης της εθνικής οδού PanAmerican, σε διάφορα σημεία από την Tapachula μέχρι τα σύνορα της Οαχάκα.
Σε καθένα από τα μπλόκα Ζαπατίστας με κουκούλες (ο αριθμός τους ποίκιλε από εκατοντάδες μέχρι χιλιάδες) έμειναν σιωπηλοί σε διάταξη κατά πλάτος των δρόμων.
Η εθνική γιορτή μνήμης για τη μεξικάνικη επανάσταση του 1910, στις 20-11, είναι κανονικά μέρα ταξιδιών ειδικά για τουριστικούς προορισμούς όπως η ορεινή πόλη San Cristobal de Las Casas. Ωστόσο εκεί, αυτό το πρωινό, πολλοί μικρομαγαζάτορες κράτησαν τα μαγαζιά τους σε ώρες που κανονικά ήταν ανοιχτά [?]. Ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι είτε αποφάσισαν να σεβαστούν την «εθνική απεργία για την υπεράσπιση της Οαχάκα» που καλέστηκε γι’ αυτή τη μέρα είτε απλά δεν μπόρεσαν να πάνε για δουλειά λόγω των μπλόκων. Οι δρόμοι του San Cristobal παραμένουν παραδόξως ήσυχοι, με μικρή κίνηση.
Ένα από τα μπλόκα που έγιναν στην Τσιάπας βρισκόταν στις κεντρικές διασταυρώσεις που οδηγούν σε Villahermosa, Merida και Palenque, και το κρατούσαν εκατοντάδες ζαπατίστας. Στη συγκεκριμένη διασταύρωση υπάρχουν στρατόπεδα του στρατού, μπλόκα της Migrasion (Αλλοδαπών) και λίγο πιο κάτω της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (AFI). Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν ελικόπτερα πετώντας απειλητικά πολύ χαμηλά και τραβώντας βίντεο και φωτογραφίες, ενώ λίγο πιο κάτω προς Palenque, στις φυλακές, βρισκόταν η Policia Sectorial. Ωστόσο τα πράγματα δεν εντάθηκαν. Το μπλόκο ήταν καλά οργανωμένο και σε οποιαδήποτε προσπάθεια καταστολής θα είχαν την ανάλογη απάντηση. Όλοι οι combas είχαν από μια ματσέτα κι ένα παλούκι.

2 Δεκεμβρίου
Ανακοίνωση της Παράνομης Επαναστατικής Ιθαγενικής Επιτροπής - Γενική Διοίκηση του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση
Στο λαό του Μεξικού
Στους λαούς του κόσμου

Αδέλφια
Η επίθεση που δέχθηκε και δέχεται ο αδελφός λαός της Οαχάκα δεν μπορεί να αγνοείται από όσες και όσους αγωνιζόμαστε για ελευθερία, δικαιοσύνη και δημοκρατία σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Για αυτό, ο EZLN καλεί όλους τους έντιμους ανθρώπους, στο Μεξικό και στον κόσμο, να προβούν άμεσα σε ενέργειες αλληλεγγύης και υποστήριξης του λαού της Οαχάκα, με τα ακόλουθα αιτήματα:
Επιστροφή όλων των αγνοούμενων ζωντανών.
Απελευθέρωση των κρατουμένων.
Απομάκρυνση του Ουλίσες Ρουίς και των ομοσπονδιακών δυνάμεων από την Οαχάκα.
Τιμωρία των ενόχων για τα βασανιστήρια, τους βιασμούς και τις δολοφονίες.
Με λίγα λόγια: Για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη για το λαό της Οαχάκα.
Κάνουμε έκκληση για μια παγκόσμια εκστρατεία, όπου θα γίνει γνωστό, με όλους τους τρόπους και σε όλα τα πιθανά μέρη, αυτό που συνέβη και συμβαίνει στην Οαχάκα. Ο καθένας και η καθεμιά ας επιλέξει τον τρόπο, το χρόνο και τον τόπο.
Κάνουμε έκκληση αυτές οι ενέργειες να καταλήξουν σε μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΑΧΑΚΑ, ΣΤΙΣ 22 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2006.
Ο λαός της Οαχάκα δεν είναι μόνος. Πρέπει να το πούμε και να το δείξουμε, σε αυτόν και σε όλους.
Μεξικό
Εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος

30-31 Δεκεμβρίου 2006, 1-2 Ιανουαρίου2007
Πρώτη Συνάντηση των Λαών των Ζαπατίστας
Οι άντρες και γυναίκες Ζαπατίστας σας καλούμε να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε ιδέες και εμπειρίες στα ακόλουθα τραπέζια εργασιών και στις ολομέλειες, στην πρώτη Συνάντηση των Λαών των Ζαπατίστας και των Λαών του Κόσμου, που πραγματοποιείται στο Καρακόλ του Οβεντίκ, από τις 30-31 Δεκεμβρίου 2006 έως την 1-2 Ιανουαρίου 2007.
Εναρκτήριο Τραπέζι: Αυτονομία και Άλλη Διακυβέρνηση
Τι σημαίνει αυτόνομη διακυβέρνηση; Ποιες είναι οι προκλήσεις; Τι σημαίνει αυτονομία για τους Ζαπατίστας; Τι σημαίνει να διοικείς υπακούοντας; Προκλήσεις και προοπτικές.
Τραπέζι Εργασίας 1: Η Άλλη Εκπαίδευση
Πώς είναι η αυτόνομη εκπαίδευση των Ζαπατίστας; Ποια η διαδικασία της; Τι προβλήματα αντιμετωπίζει; Ποιες είναι οι εμπειρίες της αυτόνομης, τοπικής, λαϊκής εκπαίδευσης ή τα εναλλακτικά εκπαιδευτικά προγράμματα σε άλλους λαούς του κόσμου; Συμμετέχουν εκπρόσωποι των 5 Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης και των αυτόνομων δήμων και όσοι/ες θέλουν να αφηγηθούν τις εμπειρίες τους.
Τραπέζι Εργασίας 2: Η Άλλη Υγεία
Πώς είναι το σύστημα υγείας των Ζαπατίστας; Τι προκλήσεις αντιμετωπίζουν; Ποιες είναι οι κατακτήσεις του; Ποιες οι δυσκολίες του; Άλλες εμπειρίες της άλλης υγείας στον κόσμο. Συμμετέχουν εκπρόσωποι των 5 Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης και των αυτόνομων δήμων και όσοι/ες θέλουν να αφηγηθούν τις εμπειρίες τους.
Τραπέζι Εργασίας 3: Γυναίκες
Ο αγώνας για την ισότητα. Οι προκλήσεις και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι ινδιάνες γυναίκες Ζαπατίστας. Γυναίκες και αυτονομία. Οι μικρές κατακτήσεις τους και οι προοπτικές. Συμμετέχουν εκπρόσωποι των 5 Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης και των αυτόνομων δήμων και όσοι/ες θέλουν να αφηγηθούν τις εμπειρίες τους.
Τραπέζι Εργασίας 4: Η Άλλη Επικοινωνία, η Άλλη Τέχνη και η Άλλη Κουλτούρα
Δίκτυα και χώροι συνάντησης. Η εμπειρία των Ζαπατίστας, τα όρια των μέσων επικοινωνίας. Το Ράδιο Insurgente, δημιουργοί αυτόνομων βίντεο, τα κοινοτικά ραδιόφωνα, εφημερίδες τοίχου και άλλα επικοινωνιακά εγχειρήματα. Οι πολιτιστικές δραστηριότητες στην κοινότητα, νέες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις στην εξέγερση (τοιχογραφίες, μουσική, ζωγραφική, κ.λπ.). Τέχνη, κουλτούρα και επικοινωνία στην αντίσταση και στον κόσμο. Συμμετέχουν εκπρόσωποι των 5 Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης και των αυτόνομων δήμων και όσοι/ες θέλουν να αφηγηθούν τις εμπειρίες τους.
Τραπέζι Εργασίας 5: Το Άλλο Εμπόριο
Οι συνεταιρισμοί καφέ, χειροτεχνιών και άλλων ζαπατιστικών προϊόντων. Εμπειρίες συνεταιρισμών και εναλλακτικού εμπορίου στον κόσμο. Προκλήσεις, προβλήματα και προοπτικές. Συμμετέχουν εκπρόσωποι των 5 Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης και των αυτόνομων δήμων και όσοι/ες θέλουν να αφηγηθούν τις εμπειρίες τους.
Τραπέζι Εργασίας 6: Ο αγώνας για τη γη και το έδαφος
Η γη ανήκει σ’ αυτόν που τη δουλεύει. Διαχείριση της γης, αγροτική κατανομή, καταλήψεις γης, επιθέσεις σ’ αυτές, προβλήματα ορίων και συνόρων. Η εμπειρία των Ζαπατίστας. Εμπειρίες αγώνα και υπεράσπισης της γης και του εδάφους στον κόσμο.
Ολομέλεια
Προς τη Διηπειρωτική Συνάντηση
Προτάσεις για τον τόπο, την ημερομηνία, τα θέματα, τη δυναμική της συνάντησης. Γιατί μια διηπειρωτική συνάντηση; Ποιοι είμαστε και πού είμαστε; Ενημέρωση για τη διαδικτυακή διαβούλευση που πραγματοποιήθηκε από τον Νοέμβριο του 2005 έως τον Δεκέμβριο του 2006.