Έντυπο Νο3 (συνέχεια)

Οαχάκα, η δική μας ήττα

«Εδώ και πάνω από τρεις μήνες, τα φαντάσματα της Λουίζ Μισέλ και του Ελιζέ Ρεκλύ περιπλανώνται το βράδυ στα έρημα σοκάκια μιας αρχαίας πόλης στον μεξικάνικο νότο – το σκοτάδι φωτισμένο από το αμυδρό φως των λαμπών στο δρόμο κι απ’ τη φωτιά των εκατοντάδων οδοφραγμάτων ζεσταίνει τις νύχτες της Οαχάκα»

Ποιος νοιάστηκε στις «πολιτισμένες» δυτικές νεκροπόλεις μας γι’ αυτό που έγινε στην Οαχάκα; Ποιος θέλησε να μάθει; Νεκρική ησυχία επικρατεί εδώ… Για άλλη μια φορά αυτό που συνέβη εκεί είναι μακριά, μακριά από τις έγνοιες του ανθρώπου που κοιτάει αλλά δεν βλέπει, ακούει αλλά δεν νοιώθει, σκέφτεται αλλά δεν αμφισβητεί… Το αίμα των ανθρώπων που έπεσαν νεκροί εκεί πέρα δεν κύλησε ως εδώ, τι μας νοιάζει… όπως και τα δάκρυα. Τα ουρλιαχτά των γυναικών και των κοριτσιών που βιάστηκαν από τους ένστολους φρουρούς του Κτήνους δεν άγγιξαν τα αυτιά μας, τι μας νοιάζει… όπως και οι σιωπές όσων «εξαφανίστηκαν». Η εξέγερση της Οαχάκα είναι ένα σημάδι, για όσους θέλουν να το δουν, που λέει: «Η ανθρωπότητα δεν έσβησε ακόμη», «Η ελπίδα για μια κοινωνία ελεύθερη και δίκαιη δεν θάφτηκε μαζί με τις επαναστάσεις του παρελθόντος». Η εξέγερση των ανθρώπων της Οαχάκα μας εμπνέει και μας πεισμώνει ακόμη περισσότερο να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό τον κόσμο που η σήψη έχει φτάσει κάθε του πτυχή…

Στις 14 Ιουνίου το 2006 η αστυνομία της κυβέρνησης του Ουλίσες Ρουίς κατέστειλε με τον πιο βίαιο τρόπο την απεργία των εβδομήντα χιλιάδων δασκάλων της Οαχάκα. Οι απεργοί είχαν καταλάβει από τις 22 Μαΐου τους δρόμους και την κεντρική πλατεία Zocalo με αιτήματα την αύξηση των μισθών τους, την ενίσχυση υποστηρικτικών προγραμμάτων για τις σχολικές υποδομές, τη χορήγηση επιδομάτων για τους φοιτητές που ζουν σε πιο περιθωριοποιημένους δήμους κ.ά. Τα αποτελέσματα της βίαιης καταστολής ήταν αιματηρά: δύο παιδιά και τουλάχιστον τρεις δάσκαλοι νεκροί, 92 τραυματίες, απαγωγές δασκάλων, συλλήψεις και οικογενειακές διώξεις. Οι μπάτσοι καταστρέψανε ακόμη τις εγκαταστάσεις του Radio Planton, του εναλλακτικού ραδιόφωνου που είχαν στήσει οι ίδιοι οι δάσκαλοι/ες για την ενημέρωση σε σχέση με το κίνημά τους και όχι μόνο. Τα ελεγχόμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ προσπάθησαν αμέσως να διασύρουν το κίνημα, λέγοντας πως από πίσω κρύβονται κάποιες «εξτρεμιστικές ομάδες», αλλά χιλιάδες άνθρωποι της Οαχάκα (αγρότες, εργάτες, επιστήμονες, άνεργοι, θρησκευόμενοι, φοιτητές και νοικοκυρές) αψηφώντας όλα αυτά, μιας και εξ αρχής ήταν αλληλέγγυοι στο κίνημα των δασκάλων, κατέβηκαν μαζί τους στο δρόμο με κοινό αίτημα αυτή τη φορά, «να πέσει ο Ulises». Έτσι στις 16 Ιουνίου εξακόσιες χιλιάδες άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους, ύστερα από κάλεσμα των δασκάλων. Επίσης, ομάδες φοιτητών και δασκάλων κατέλαβαν το Radio Universidad, το σταθμό του Ανεξάρτητου Πανεπιστημίου Benito Jjuarez της Οαχάκα, και άρχισαν να μεταδίδουν λεπτό προς λεπτό όσα συνέβαιναν στους δρόμους της πόλης.

Παράλληλα, δημιουργείται στη βάση της άμεσης δημοκρατίας η Λαϊκή Συνέλευση των Λαών της Οαχάκα (APPO) από 365 οργανώσεις, ιθαγενικές κοινότητες, συνδικάτα, κοινωνικές οργανώσεις και επιτροπές πολιτών, μεταξύ των οποίων και το Ελευθεριακό Ιθαγενικό Συμβούλιο της Οαχάκα «Ρικάρντο Φλόρες Μαγκόν». Η Λαϊκή Συνέλευση, όπως η ίδια διακηρύσσει «είναι πλουραλιστική και προσπαθεί να γίνει ένα σταθερό σημείο ανάλυσης, σκέψης και λήψης αποφάσεων που θα οδηγεί το κοινωνικό κίνημα». Επίσης, θεωρεί ότι «υπήρξε ένα σημαντικό βήμα με το πέρασμα από τις οικονομικές και συνδικαλιστικές διεκδικήσεις σε έναν πολιτικό χαρακτήρα: την εξαφάνιση των αρχών. Αλλά πολύ περισσότερο από την πτώση ενός προσώπου, θέλουμε να ξεκινήσει μια διαδικασία δημιουργίας της δημοκρατίας, για να υπάρξει ένας νέος τρόπος να κάνουμε πολιτική, όπου η λήψη των αποφάσεων θα προέρχεται από τον λαό». Στη βάση αυτών των επιδιώξεων και εναντιωνόμενοι στη λεηλασία του μεξικανικού νότου από τις πολυεθνικές εταιρείες που επιθυμούν την «ανάπτυξη» της, κατά τ’ άλλα, τουριστικής περιοχής της Οαχάκα, πράγμα που συνεπάγεται μια τεράστια υποβάθμιση της ζωής των ντόπιων πληθυσμών, οι άνθρωποί της προχωρούν σε δυναμικές ενέργειες ενάντια στην κυβέρνηση Ρουίς. Καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα της Οαχάκα, δέκα περίπου δημαρχίες, μεταξύ των οποίων οι Juchitan, Zimatlan, Huautla de Jimenez, Teotitlan de Flores Magon, Matias Romero, Huajuapan de Leon, Port Angel και Puerto Escondido, και υψώνουν χιλιάδες οδοφράγματα γύρω και μέσα στην πόλη. Στις 28 Ιουνίου θα διοργανωθεί η 4η Μεγάλη Πορεία όπου θα συμμετέχουν περίπου 800.000 άνθρωποι. Ο Ρουίς σε συνεργασία με παραστρατιωτικές ομάδες εξαπολύει για άλλη μια φορά ένα ανθρωποκυνηγητό που θα έχει ως αποτέλεσμα δολοφονίες, τραυματισμούς και απαγωγές αγωνιστών. Αντίστοιχα, ο Βισέντε Φοξ, του ακροδεξιού κόμματος PAN και πρόεδρος του Μεξικού, θα στείλει την Ομοσπονδιακή Αστυνομία Πρόληψης για να καταστείλει την εξέγερση. «Οι μπάτσοι του είναι στο δρόμο. Εκτοξεύουν δακρυγόνα, ξυλοκοπούν με περισσή βιαιότητα, συλλαμβάνουν χωρίς εντάλματα σύλληψης, εισβάλλουν σε σπίτια χωρίς άδεια, καταστρέφουν περιουσίες, καταλαμβάνουν νοσοκομεία και κλινικές, απαγορεύουν την ελεύθερη κυκλοφορία των ατόμων, παρενοχλούν σεξουαλικά τις γυναίκες.»
Στις 11 Ιουλίου η APPO οργανώνει δράσεις κοινωνικής ανυπακοής, επιδιώκοντας "να ρίξει την κυβέρνηση και τις αρχές που υπάρχουν στην πολιτεία" όπως η ίδια λέει. Έτσι αποκλείει τις εισόδους πολυτελών ξενοδοχείων, τις εισόδους της πόλης, το τοπικό αεροδρόμιο και υψώνει οδοφράγματα σε όλη την Οαχάκα. Εκείνη την περίοδο διοργανώνεται, όπως κάθε χρόνο, η μεγαλύτερη γιορτή της Οαχάκα, η Γκελαγκέτσα, η οποία έχει μετατραπεί στη σημαντικότερη τουριστική-εμπορική ατραξιόν για τα ντόπια αφεντικά. Ο λαός της Οαχάκα θα διαλύσει αυτή τη γιορτή καταγγέλλοντας την εμπορευματοποίησή της και θα στήσει τη δική του Γκελαγκέτσα σε μια φτωχογειτονιά. Μπορούμε να φανταστούμε το πλήγμα που επέφερε στην τουριστική βιομηχανία αυτή η ακύρωση της γιορτής… Ταυτόχρονα, αγρότες από το Tuxtepec αρχίζουν να κατευθύνονται με πορεία προς την Οαχάκα και οι κάτοικοι του Atenco προς την Πόλη του Μεξικό όπου μεγάλη πορεία θα πραγματοποιηθεί μαζί με την «Άλλη Καμπάνια» των Ζαπατίστας για την αλληλεγγύη στον λαό της Οαχάκα. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πανεπιστημίου που είχε καταληφθεί από τους φοιτητές και τους δασκάλους στις 22 Ιουλίου δέχεται πυροβολισμούς από παραστρατιωτικούς, όπως επίσης, την ίδια μέρα, ρίχνονται μολότοφ στο σπίτι του Rueda Pachero (συνδικαλιστή ηγέτη των δασκάλων). Το ίδιο θα συμβεί λίγες μέρες μετά στο σπίτι του Alejandro Cruz, ηγέτη των Οργανώσεων για τα Ιθαγενικά Δικαιώματα.
Την 1η Αυγούστου οι γυναίκες της Οαχάκα θα καταλάβουν τα γραφεία του κρατικού τηλεοπτικού σταθμού Canal 9 για να ενημερώσουν τον κόσμο σχετικά με το κίνημά τους. Απαιτούν την καθαίρεση του Ρουίς. Ενώ δεν γνωρίζουν πώς να χειρίζονται τον τηλεοπτικό σταθμό, κάνουν πολύωρες εκπομπές και δουλεύουν μόνες τους τις κάμερες και τα μηχανήματα. Δάσκαλοι κάνουν μαθήματα δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, ενώ παράλληλα προβάλλονται ντοκιμαντέρ σχετικά με τα άλλα κινήματα του Μεξικού (Ζαπατίστας, Άλλη Καμπάνια, Ατένκο). Στις 10 Αυγούστου διοργανώνεται μια μεγάλη πορεία στην οποία συμμετέχουν πάνω από είκοσι χιλιάδες άνθρωποι. Η πορεία θα χτυπηθεί με πυροβολισμούς από την αστυνομία και από ελεύθερους σκοπευτές, σκοτώνοντας τον Χοσέ Κομενάρες και τραυματίζοντας δεκάδες άλλους. Οι διαδηλωτές απαντούν με πέτρες και κρατούν αιχμάλωτους τέσσερις αστυνομικούς. Λίγες μέρες αργότερα, στις 16 Αυγούστου πέντε χιλιάδες συνδικαλιστές του Εθνικού Συνδικάτου Εργαζομένων της Γραμματείας Υγείας (Sntssa) ξεκινούν απεργία διαρκείας για να συμμετέχουν στο κίνημα των δασκάλων, απαιτώντας την παραίτηση του Ουλίσες Ρουίς. Έτσι στις 18 Αυγούστου, υπό αυτό το αίτημα, πάνω από 18 χιλιάδες εργαζόμενοι από 20 περίπου συνδικάτα συμμετέχουν στην 24ωρη γενική απεργία. Τα ξημερώματα της 21 Αυγούστου παρακρατικοί επιτίθενται με πυροβολισμούς στο Canal 9, το οποίο ήταν υπό κατάληψη, και στον ραδιοφωνικό σταθμό Radio APPO, καταστρέφουν τις κεραίες και τα μηχανήματα και τραυματίζουν κάποιους/ες. Κάποιοι «εξαφανίστηκαν». Ο λαός της Οαχάκα θα αντιδράσει άμεσα καταλαμβάνοντας 12 ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης. Τελικά θα κρατήσει μόνο τους 3 από αυτούς, μιας και μόνον αυτούς μπορεί να περιφρουρήσει.
Στις 22 Αυγούστου θα ξεκινήσει οργανωμένη επίθεση από παρακρατικούς δολοφόνους με σκοπό να διώξουν τους εξεγερμένους Οαχακένιους από τους ραδιοσταθμούς, τα οδοφράγματα και τις κατειλημμένες πλατείες. Μέσα από βανάκια και μοτοσικλέτες οι πληρωμένοι δολοφόνοι πυροβολούν τον κόσμο εν ψυχρώ. Ο Λορένσο Σανπέδρο θα δολοφονηθεί. Οι εξεγερμένοι στήνουν αμέσως περίπου 2500 οδοφράγματα περιμένοντας και άλλη επίθεση από τους παρακρατικούς. Από τις 23 Αυγούστου αρχίζουν οργανωμένες απαγωγές αγωνιστών από ένστολους και μη μπάτσους και παρακρατικούς. Δεκάδες άτομα «εξαφανίζονται». Ύστερα από καιρό, όταν κάποιοι από αυτούς επέστρεψαν, ήταν φανερά τα σημάδια κακοποίησης. Αναφέρθηκαν ακόμη και εικονικές εκτελέσεις και απειλές ότι θα τους σκότωναν. Κλειστά φορτηγάκια με συμβατικές πινακίδες κυκλοφορούσαν μέσα στην πόλη και «μάζευαν» κόσμο. Οι εξεγερμένοι το είχαν αντιληφθεί αυτό και τα αναζητούσαν μέσα στην πόλη.
Στις 21 Σεπτεμβρίου ο εξεγερμένος λαός της Οαχάκα αποφασίζει να κάνει μεγάλη πορεία στην πρωτεύουσα του Μεξικού. 4.000 πολίτες φτάνουν στην Πόλη του Μεξικό στις 8 Οκτωβρίου. Εκεί θα πραγματοποιηθεί τεράστια πορεία αλληλεγγύης στην Οαχάκα μαζί με την εξεγερμένη κοινότητα Ατένκο και την Άλλη Καμπάνια των Ζαπατίστας. Πολλοί διαδηλωτές θα κατασκηνώσουν έξω από το κτήριο της γερουσίας απαιτώντας την καθαίρεση του Ρουίς, και 20 δάσκαλοι από την APPO θα αρχίσουν απεργία πείνας μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του αγωνιστή της APPO Alejandro Garcia Hernandez, τον οποίο σκοτώσανε με 3 σφαίρες παρακρατικοί μέσα από αυτοκίνητο μπροστά σε κάποιο οδόφραγμα. Ήταν ο δέκατος στη σειρά νεκρός. «Ταυτόχρονα, το συνδικάτο των δασκάλων στράφηκε στη βάση του για μια ακόμη διαβούλευση σχετικά με την επιστροφή στις τάξεις. Πολλοί δάσκαλοι θεωρούν ότι έπρεπε να επιλέξουν ανάμεσα στο θάνατο και στη συνέχιση του αγώνα και για πρώτη φορά σε τοίχο της πόλης εμφανίστηκε γραμμένη με σπρέι η διαπίστωση "Rueda P. είσαι προδότης των δασκάλων και της APPO". Πρόκειται για τον ηγέτη του συνδικάτου των δασκάλων που στην εθνική τηλεόραση ανακοίνωσε την επιστροφή στις τάξεις, ανακοίνωση εντελώς "παράνομη" με την έννοια ότι δεν είχε διεξαχθεί διαβούλευση με τη βάση όπως προβλέπουν οι αρχές του Τομέα 22». Στις 18 Οκτωβρίου ένας ακόμη δάσκαλος δολοφονείται καθώς βγαίνει από μια συνέλευση με γείτονες στην συνοικία Jardin. Το όνομά του είναι Pafilo Hernandez Vasquez.
Η πλειοψηφία της γερουσίας απέρριψε το αίτημα των εξεγερμένων για καθαίρεση του Ρουίς και δήλωσε ότι δεν γίνεται να αποδεχτεί την έλλειψη κρατικής εξουσίας στην Οαχάκα. Ο αυτοοργανωμένος λαός της Οαχάκα, μέσω της APPO, θα καλέσει στην ενδυνάμωση των οδοφραγμάτων. Παράλληλα, στα τέλη του Οκτωβρίου μια αντιπροσωπεία της APPO θα απευθυνθεί στο Παναμερικανικό Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητώντας τους να μιλήσουν για την συνεχιζόμενη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από το μεξικάνικο κράτος και τους παρακρατικούς. Γίνονται συγκεκριμένες αναφορές στα βασανιστήρια, τους βιασμούς και τις δολοφονίες.

Λίγες μόνον μέρες μετά την επίσκεψη αυτή, δολοφονείται από παρακρατικούς στην Οαχάκα ο δημοσιογράφος και ακτιβιστής των indymedia Brad Will. Στις 27 Οκτωβρίου, και ενώ τα οδοφράγματα δέχονται επίθεση από τους παρακρατικούς, ο Brad Will πέφτει νεκρός ενώ κατέγραφε τα γεγονότα. Οι κάμερες των διαδηλωτών έχουν απαθανατίσει τους δράστες, μεταξύ των οποίων και υψηλόβαθμοι αστυνομικοί αλλά και στελέχη μυστικών υπηρεσιών και δημοτικοί σύμβουλοι (!) του κόμματος PRI. Οι ίδιοι άνθρωποι είναι που ευθύνονται και για τη δολοφονία 3 ακόμη εξεγερμένων την ίδια μέρα. Συγκεκριμένα, οι δολοφόνοι είναι οι Χουάν Κάρλος Σοριάνο (τοπική αστυνομία), Μανουέλ Αγκιλάρ (προσωπικό του Δήμου), Αμπέλ Σαντιάγκο Σαράτε (υπεύθυνος για τη δημόσια ασφάλεια στη Σάντα Λουτσία και εκλεγμένος αντιπρόσωπος του PRI) και Πέντρο Καρμόνα (παραστρατιωτικός). Τις φωτογραφίες των δολοφόνων δημοσιεύουν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (http://www.rsf.org/article.php3?id_article=19484).

Στις 28 και 29 Οκτωβρίου λαμβάνει χώρα μεγάλη επιχείρηση της Ομοσπονδιακής Αστυνομίας στην πόλη. 60 συλλήψεις και βασανισμοί, δακρυγόνα και ξύλο στο δρόμο είναι ο τελικός απολογισμός. Σχεδόν άμεσα, την 1η Νοεμβρίου, κάποιοι από τους Ζαπατίστας κλείνουν τους δρόμους της Τσιάπας που οδηγούν στην Οαχάκα δηλώνοντας με τον συμβολικό αυτόν τρόπο την αλληλεγγύη τους στους εξεγερμένους.

Νέα πολύωρη επίθεση της αστυνομίας έχουμε στις 2 Νοεμβρίου, μια μέρα μετά, με κεντρικό τους στόχο τον ραδιοφωνικό σταθμό των εξεγερμένων (Radio Universidad). Οι πολίτες της Οαχάκα αυτή τη φορά εξαγριώνονται και τρέχουν να υπερασπιστούν το ραδιόφωνο. Τα οδοφράγματα κρατάνε για μια μέρα και η αστυνομία απωθείται με βροχή από πέτρες. Τα ελικόπτερα απομακρύνονται από φωτοβολίδες που τους πετάνε με αυτοσχέδιους εκτοξευτήρες οι αλληλέγγυοι στο ραδιοσταθμό. Στην απώθηση των αστυνομικών συμμετέχουν και οι συγγενείς των κλεισμένων στο πανεπιστήμιο όπου βρίσκεται ο πομπός του ραδιοσταθμού.

Στις 5 Νοεμβρίου διοργανώνεται μια μεγάλη πορεία από την APPO ως απάντηση στην καταστολή. Οι διοργανωτές δηλώνουν πως συμμετείχαν στην πορεία γύρω στις 800.000 ανθρώπους. Παράλληλα, στην APPO γίνονται ήδη συζητήσεις για το πώς μπορεί να θεσμιστεί μια νέα σειρά κανόνων που να ισχύουν στις εξεγερμένες περιοχές καθώς και το πώς θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα νέο συνταγματικό καθεστώς.

Όλη αυτή την περίοδο συνεχίζονται τόσο οι αψιμαχίες με την αστυνομία όσο και οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης από όλο τον κόσμο αλλά και από τους Ζαπατίστας, διάφορες μεξικάνικες ομάδες στην Πόλη του Μεξικό κτλ.

Στις 25 Νοεμβρίου μια νέα πορεία θα λάβει χώρα στην Οαχάκα. Και πάλι την έχει καλέσει η APPO. Ωστόσο τώρα η αστυνομία θα κρατήσει και πάλι μια σκληρή κατασταλτική στάση. Το αποτέλεσμα είναι 185 συλλήψεις και πολύωρες οδομαχίες. Στην πορεία αυτή η APPO θα θελήσει να διαχωριστεί από κάποιους «προβοκάτορες» που προκάλεσαν μεγάλες καταστροφές σε αυτοκίνητα και σπίτια πετώντας μολότοφ και πέτρες. Και την επόμενη μέρα θα ακολουθήσει αντιδιαδήλωση από τους φίλα προσκείμενους στην κυβέρνηση. Η αντιδιαδήλωση θα εστιάσει στα επεισόδια που προκάλεσε η πορεία της APPO την προηγούμενη μέρα.

Μία μέρα αργότερα, στις 27 Νοεμβρίου, η αστυνομία με νέες επιθέσεις σαρώνει και τα τελευταία οδοφράγματα που είχαν μείνει στην πόλη. Αρχίζουν οι συλλήψεις και οι επικηρύξεις μελών της APPO.

Τον Δεκέμβριο ελάχιστα αλλάζουν. Απλά η ίδια κατάσταση συνεχίζεται με πρόεδρο τον Καλντερόν (ο οποίος ορκίζεται στο νέο του αξίωμα τα μεσάνυχτα, εξαιτίας του φόβου επεισοδίων!). Οι συλλήψεις μελών της APPO συνεχίζονται. Η καταστολή συνεχίζεται. Η πρώτη μεγάλη πορεία του Δεκεμβρίου θα γίνει στις 10 του μηνός. Τα αιτήματα γνωστά: δικαιοσύνη για όσους δολοφονήθηκαν, απελευθέρωση όσων φυλακίστηκαν, «εμφάνιση» όσων εξαφανίστηκαν. Είναι άλλη μια πορεία με κεντρικό της ζήτημα τη βαρβαρότητα της κρατικής καταστολής.

Στις 15 Δεκεμβρίου ο κυβερνήτης Ρουίς απελευθερώνει 43 εξεγερμένους που κρατούσε στις φυλακές του, αφήνοντας, όμως, τους υπόλοιπους 290 πολίτες μέσα. Παράλληλα, αποχωρούν λίγοι μπάτσοι από την πόλη της Οαχάκα. Αυτή η κίνηση έγινε ως απάντηση στο αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Οαχάκα από διεθνείς οργανώσεις (πχ Διεθνής Αμνηστία, επιτροπές του Παναμερικανικού Συμβουλίου για τα Δικαιώματα, ΟΗΕ κλπ). Οι απαγωγές και οι ξυλοδαρμοί, η τρομοκρατία και η βία συνεχίζονται. Απλώς το μεξικάνικο κράτος προσέχει πλέον να μην εκδηλώνεται η ωμότητα της καταστολής μπροστά στα μάτια διεθνών παρατηρητών. Ήδη οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν επιβεβαιώσει βασανισμούς (σεξουαλική κακοποίηση, ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, στα πέλματα, σπασμένα δάχτυλα κτλ) σε 300 περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν συλληφθεί. Η APPO ανακοινώνει πως υπάρχουν 17 θάνατοι από τους 14 Ιουνίου μέχρι το Δεκέμβριο.

Στις 22 Δεκεμβρίου έχουμε την παγκόσμια μέρα αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Οαχάκα που διοργάνωσαν οι Ζαπατίστας. Πορείες και εκδηλώσεις αλληλεγγύης λαμβάνουν χώρα σε εκατοντάδες πόλεις του κόσμου. Μία εβδομάδα μετά, μέλη της APPO θα παραστούν στην Intergalactica που διοργανώνουν οι Ζαπατίστας, ενισχύοντας έτσι την αλληλεγγύη μεταξύ των κινημάτων της Τσιάπας και της Άλλης Καμπάνιας με την Οαχάκα και τους εξεγερμένους της.